Plaża_ciemnia oraz Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu zapraszają na trzecią odsłonę performowania pod osłoną nocy.

Noc Performerów
12 grudnia, godz. 20
DK Luksus, ul. Wita Stwosza 16, Wrocław

Wystąpią zaproszeni performerzy, których po prostu zapragniecie zobaczyć:

Tomasz Domański: „101 niepodległej. Hommage à Tadeusz Kantor”
Dominik Podsiadły: „o kolorach :-)”
Jacek Zachodny: „Niewielkie zmiany”
Andrzej K. Urbański: [bez tytułu]
Dominika Katarzyna Borkowska: „Errotic”
Czervo_01: „psię$winiö”
Zbigniew Pisuła: „Mieszkanie starego człowieka”
Zoltán Lesi (Węgry): „Skok i homar”
GOŚĆ SPECJALNY: Jerzy Kosałka: „Performans estradowy”
Dariusz Lech: „Sen”

Organizator:
plazaciemnia.pl

Współorganizator:
Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego
Mecenat: Cezary Przybylski – Marszałek Województwa Dolnośląskiego
Dofinansowano z Budżetu Województwa Dolnośląskiego.

O cyklu:

Noc Performerów po raz pierwszy odbyła się około dwóch lat temu we Wrocławiu w legendarnym, kulturotwórczym miejscu przy ul. Białoskórniczej, jakim była niezależna galeria Brzuch, prowadzona przez Mariusza Sybilę. Pomysł na ten cykl wydarzeń pochodzi od Marcina Czerwińskiego, niegdyś założyciela i redaktora naczelnego czasopisma „Rita Baum”, obecnie szefa i koordynatora strony literacko-artystycznej plazaciemnia.pl. Już w pierwszej edycji Nocy wzięli udział uznani performerzy wrocławscy, a wśród nich Andrzej Dudek-Dürer i Jacek Zachodny. W roku 2018 do wykonawców dołączyli m.in. wrocławianie Maria Bitka i Andrzej K. Urbański czy też poznański poeta cybernetyczny Roman Bromboszcz. W roku bieżącym w Nocy udział biorą kolejni znaczący we Wrocławiu performerzy, m.in. Tomasz Domański, Dominika Katarzyna Borkowska, a także Zoltán Lesi z Węgier. W zamierzeniu twórcy cyklu Noc Performerów mogłaby stać się poważnym wydarzeniem gromadzącym we Wrocławiu uczestników krajowej i zagranicznej sceny performansu.

O wykonawcach tegorocznej edycji:

Tomasz Domański
Ur. 1962 w Giżycku. Studiował w ASP we Wrocławiu, gdzie uzyskał dyplom z rzeźby (1993) i obronił doktorat (2003), którego przedmiotem była rzeźba efemeryczna jako monument relatywny. Jest autorem rzeźb, instalacji, obiektów, performansów, rysunków i fotografii. Pracuje przeważnie z naturalnymi materiałami: wodą, lodem, ogniem, drewnem, słomą, popiołem, metalem, wykorzystując właściwe im procesy. Tworzy filmy i animacje jako integralne elementy wielu realizacji. W latach 1995‒96 uzyskał stypendium Banaras Hindu University w Varanasi. Pięciokrotny stypendysta MKiDN oraz wielu fundacji i instytucji, m.in. dwukrotnie Pollock-Krasner z Nowego Jorku, Laurenz Foundation z Bazylei, Montag Stiftung Bildende Kunst z Bonn, dwukrotnie UNESCO-Aschberg z Paryża, KulturKontakt z Wiednia, Adolpha i Esthery Gottlieb z Nowego Jorku. W 1997 nominowany przez Mariusza Hermansdorfera, byłego dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu, do Paszportów „Polityki”. W tym samym roku reprezentował Polskę na IX Triennale Sztuki w New Delhi. Swoje projekty i wystawy realizował m.in. w Polsce, Niemczech, Francji, Luksemburgu, Irlandii, Norwegii, Szwecji, USA, Kanadzie, na Alasce, w Hongkongu czy Korei. Prace Tomasza Domańskiego znajdują się m.in. w kolekcjach takich instytucji jak: Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Współczesne Wrocław, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Brał udział w 50 wystawach indywidualnych i ponad 100 zbiorowych. Od 2002 r. we wsi Komorowice na Dolnym Śląsku realizuje projekt symbiotycznego ogrodu rzeźb – WIEŻOGRÓD / TowerTopia.

Dominik Podsiadły
ur. 1967 we Wrocławiu; aka NGAS vel Domin0; artysta wizualny. Pierwsze dwa lata życia spędził w Afryce. W latach 90. studiował w PWSSP we Wrocławiu i współtworzył nieformalne grupy artystyczne „Neue Gothik Art”, „Juju House” i „DDR”. Pokazywał prace na wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych, m.in. Castle Prague, Praga, 1996; Tutesall/ Chateau de Bourglinster, Luksemburg, 1997; Transfert Galleria Polacche, Rzym, 2008). Jego prace znalazły się w kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Jacek Zachodny
ur. we Wrocławiu w 1969. Absolwent miejscowej Akademii Sztuk Pięknych, studiował również archeologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Zajmuje się instalacją, obiektami, malarstwem, wideo, performance, akcjami w przestrzeni publicznej i projektami społeczno-artystycznymi. Twórca wideo do przedstawień teatralnych, m.in. do „Tęczowej Trybuny” Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego. W swojej praktyce często porusza kwestie pamięci, przeszłości i przemijania, ale przede wszystkim interesują go relacje międzyludzkie i międzykulturowe. Część projektów realizuje w podróżach, głównie w Azji. Współpracuje z pismem artystycznym „Rita Baum” i jest autorem książki „Elektryka Duszy”. Współprowadzi wrocławską galerię ArtBrut, współpracując z artystami z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową. W 2008 stypendysta ministra kultury. Jego prace znajdują się w zbiorach publicznych, w tym Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie. Swoje prace pokazywał także na Międzynarodowym Biennale Sztuki Mediów WRO. www.jacekzachodny.pl.

Andrzej K. Urbański-artau
ur. 1963 w Kędzierzynie-Koźlu, nie odebrał formalnego wykształcenia. Zajmuje się m.in. wideo, instalacją, malarstwem, fotografią, rzeźbą oraz książką artystyczną. Od 1988 swoje prace prezentuje na wystawach, pokazach oraz najważniejszych festiwalach filmowych i sztuki mediów, m.in. w ramach Biennale Sztuki Mediów WRO we Wrocławiu (regularnie od 1991), N.E.W.S. Baltic Art Biennale (Szczecin, Ryga, Visby 1999-2000), Image Forum Festival (Tokio, Yokohama, Kioto, Fukuoka, 2002), International Rotterdam Film Festival (2002), Warsaw Electronic Festival (2003), a także m.in. w Muzeum M. Chagalla w Witebsku, Muzeum Narodowym w Szczecinie, Museum Moderner Kunst Ludwig Stiftung oraz w Kunsthalle w Wiedniu, w galeriach Bunkier Sztuki w Krakowie, Wozownia w Toruniu, Kronika w Bytomiu, BWA we Wrocławiu i Zielonej Górze, Instytucie Sztuki Wyspa w Gdańsku. Jego prace wideo powstawały we współpracy z ośrodkami Telewizji Polskiej w Szczecinie i Wrocławiu, są częścią wielu kolekcji. Juror pierwszej polskiej edycji festiwalu The One Minute (2006). Laureat drugiej nagrody Międzynarodowego Biennale Sztuki Mediów WRO (1999) oraz Wyróżnienia Honorowego Międzynarodowego Festiwalu Transmediale w Berlinie (2003). Laureat rocznego (2010) stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wcześniej związany ze środowiskiem szczecińskim, od 2001 roku mieszka i pracuje we Wrocławiu. Od 2011 współpracował z kwartalnikiem „Rita Baum”.

Dominika Katarzyna Borkowska (dKb)
ur. w Bydgoszczy, przez kilka lat związana z Krakowem, gdzie ukończyła filozofię i intensywny kurs choreografii scenicznej. Aktualnie mieszka i tworzy we Wrocławiu. Jest artystką interdyscyplinarną, performerką. Od siódmego roku praktykowała balet i taekwondo. Przez kilka lat zajmowała się teatrem (dramatopisarstwo, choreografia, reżyseria). Tworzy swój język ciała wykorzystując ruch z kolorem i przedmiotami o specyficznej fakturze. Performance traktuje również jako źródło fotografii. Tematy, które bada, to seksualność i seksualizacja, duchowość i kreatywność oraz intymność. Absolwentka Mediacji Sztuki na ASP im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Słuchaczka kursu „Dwa Bieguny Fotografii” we Wrocławiu. Jej prace można było zobaczyć na: Warsaw International Performance Art Weekend w Warszawie 2016, Wystawa „Performans społeczny”, galeria RE, MOCAK, Festiwal Sztuki Efemerycznej, Konteksty Sokołowsko, Festiwal Interakcje 2016 Piotrków Trybunalski, Dwubiegunowe Międzynarodowe Spotkania Performerów 2018 Sopot, Performance Crossing Praga, Festiwal
performance ZABIH Lwów, V Biennale Sztuki Piotrków Trybunalski 2019; www.dkborkowska.com, vimeo.com/borkowska.

Czervo01
Założyciel i przez długie lata szef kwartalnika „Rita Baum”. Wydawca, poeta, teoretyk literatury, rzadziej performer. Pracuje na polonistyce UWr, w Zakładzie Edytorstwa. Autor dwóch książek o literaturze: „Smutek labiryntu”, „Maszyna przecząca” i redaktor zbioru „Od antropozofii po Schulza”. Pomysłodawca cyklu spektakli performatywnych pt. „Czytanie w ciemni”, festiwalu ciemności i Nocy Performerów. Zajmuje się antropologią literatury; coraz bardziej pociąga go także nurt performatyki w humanistyce. Aktualnie redaguje stronę literacko-artystyczną plazaciemnia.pl, gdzie publikuje polską prozę, poezję, krótkie formy eseistyczne, fotografie i grafiki.

Zbigniew Pisuła
Ur. 1956 we wsi Sworawa, pochodzenia chłopskiego. Dyplom Uniwersytetu Łódzkiego (ekonomia). Ze sztuką związany nierozerwalnie, ponieważ od października 2019 ma sztucznego zęba (jedynka prawa). Jego dzieciństwo było pełne dobroci, marzeń i seksu. Chętnie napisze o tym książkę, jeśli dostanie zaliczkę w wysokości miliona złotych polskich.

Zoltán Lesi
ur. w Gyula, 1982 – węgierski poeta, tłumacz, programista. Mieszka i tworzy w Wiedniu oraz Budapeszcie. W swoim dyplomie analizował teksty poetyckie za pomocą programu komputerowego. Autor trzech książek poetyckich: „Daphnis ketskéi” (Koza Daphnis, 2009), „Merül” (Nurkowanie, 2014), „Magasugrás” (2019) oraz książki dla dzieci o zombie (2017). Obecny w kilku antologiach współczesnej poezji węgierskiej. Laureat dwóch nagród literackich na Węgrzech. Jest także tłumaczem; pośredniczy w literackiej wymianie pisarzy węgierskich oraz austriackich. Jego ostatnia książka została wydana w języku niemieckim oraz słowackim, a jego wiersze tłumaczono też na angielski, serbski i polski. W performansie połączy tematykę transpłciowości i sportu.

Jerzy Kosałka
urodzony w 1955 roku absolwent wrocławskiej akademii w dziedzinie malarstwa, ale zajmuje się działalnością w wielu mediach. Maluje, rysuje, rzeźbi, kręci filmy, tworzy obiekty, buduje instalacje, uprawia performans, działa w przestrzeni publicznej. Ostatnio zajmuje się sztuką magiczną. Jeden z filarów Legendarnej Grupy Luxus.

Dariusz Lech
aktor, pedagog, reżyser w Lalateatrze – choreia.pl, tancerz, performer, ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną we Wrocławiu. Po studiach w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu („Zbrodnia i kara” w reż. K. Rościszewskiego, rola Raskolnikowa). Równocześnie z pracą aktorską doskonalił umiejętności zawodowe na licznych warsztatach w Ośrodku Twórczości Jerzego Grotowskiego. W 1993 stypendysta w Odin Teatret. W ramach ISTA (International School of Theatre Anthropology) doskonalił w międzykulturowym środowisku teatralnym techniki ekspresji ciała i głosu. Od 1994 studiował pedagogikę i psychologię na Uniwersytecie Wrocławskim (komunikacja niewerbalna, teoria małych grup). Od 1998 związał się z offowym teatrem „Klinika Lalek”.